Վաստակած քո աշխատանքով
Հայկական առակ
Մի վաճառական իր որդուն ամեն օր մեկ աբբասի էր տալիս ու ասում.
-Վերցրու, տղա՛ս, փորձիր գումար խնայել:
Որդին փողը ջուրն է նետում, վատնում էր։ Հայրն իմանում է այդ մասին, բայց ոչինչ չի ասում։ Որդին ոչինչ չի անում, չի աշխատում, ուտում-խմում է հայրական տանը։
Մի օր վաճառականը իր հարազատներին ասաց.
-Եթե տղաս ձեզ մոտ գա ու փող ուզի, մի տուր։
Այնուհետև նա կանչեց որդուն և դիմեց նրան հետևյալ խոսքերով.
-Գնա ինքդ փող աշխատիր, բեր,-տեսնեմ ինչ է քո վաստակածը։
Որդին գնում է հարազատների մոտ և սկսել գումար խնդրել, սակայն նրանք հրաժարվել են։ Հետո նրան ստիպեցին բանվորի աշխատանքի անցնել։ Որդին ամբողջ օրը բոբիկ ոտքերով կրաքար էր խառնում և մեկ աբբասի ստանալով՝ այս փողը բերեց հորը։ Հայրն ասաց.
-Դե տղաս, հիմա գնա ու աշխատածդ փողը գցիր ջուրը։
Որդին պատասխանեց.
-Հայրի՛կ, ո՞նց դեն նետեմ։ Չգիտե՞ք, թե ինչ վիշտ եմ տարել նրանց պատճառով։ Ոտքիս մատները դեռ այրվում են կրաքարից։ Չէ, չեմ կարող դրանք դեն նետել, ձեռքս չի բարձրանա։
Հայրը պատասխանեց.
-Քանի՞ անգամ եմ քեզ մեկ աբբասի տվել, դու էլ հանեցիր ու հանգիստ գցեցիր ջուրը։ Դուք կարծում էիք, որ այս գումարն ինձ ձրի են տվել, առանց աշխատուժի։ Վե՛րջ, տղաս, մինչև չաշխատես, աշխատանքի գինը չես իմանա։