Այս ուսումնական տարվա սկզբում մենք սկսեցիք նախագիծ նվիրված հայրենիքին։ Մեր անցած առաջին բանաստեղծությունը Եղիշե Չարենցի «Հայրենիքում» բանաստեղծությունն էր։ Ինձ շատ դուր եկավ, քանի որ այս բանստեղծությունը առաջին անգամ չեմ կարդում։Հաջորդ բանաստեղծությունը Համո Սահյանի «Հայաստան ասելիս» էր։ Այս բանաստեղծությունը առաջին անգամ էի կարդում, բայց, միևնուն է, դուրս եկավ, սակայն չտպավորվեց։ Հաջորդ բանաստեղծությունը Ավետիք Իսահակյանի «Է՜յ, ջան-հայրենիք, ինչքա՜ն սիրուն ես»։ Այս բանաստեղծությունը իմ կարծիով շատ գեղեցիկ էր գրավծ։ Այս չորսի միջից միակ բանաստեղծություն է, որ ոչ միայն նկարագրում է հայրենի երկրի բնությունը, այլ նաև մարդկանց և ապրելակարպը՝ «մենակ բալեքդ արուն ծովի մեջ»։ Ամենավերջինը Վահագն Դավթյանի «Մի փոշոտ, փափուկ ճամփա» բանաստեղծություն էր։ Այս բանաստեղծությունը ինձ դուր եկավ, հաճույքով կարդացի, վստահ եմ, որ մի քանի անգամ էլ կկարդամ։